Vorige week vrijdag voerden de vakbonden actie voor sterke pensioenen en meer koopkracht. Op de dag van de nationale actiedag publiceerden een aantal jongeren van de Belgische werkgeversorganisatie VBO een opiniestuk.
Hoewel de jongeren van het VBO correct hadden opgemerkt dat heel wat jonge mensen deelnamen aan de acties, verschoten wij van de conclusies die ze daar uit trokken.
Een goed pensioen is een keuze
Al jaren krijgen wij als jongeren te horen dat een goed pensioen voor ons niet meer haalbaar zal zijn. Wij, als bewuste jongeren, zijn het daar niet mee eens. Het pensioen van de toekomst hangt af van de politieke keuzes die nu en in de toekomst worden gemaakt. Welke maatregelen neemt de regering? Welke keuzes maakt ze in haar begroting? De regering kiest vandaag voor enorme lastenverlagingen voor bedrijven, maar niet voor de financiering van de pensioenen. Dat zijn keuzes waar wij het niet eens mee zijn.
De jongeren van het VBO hangen een pleidooi op aan de begrippen ‘draagkracht van de sociale zekerheid’ en ‘intergenerationele solidariteit’. Zij zeggen: “De juiste vraag is hoe we de draagkracht van onze sociale zekerheid, en zo ook onze intergenerationele solidariteit, kunnen versterken.”
Oorzaak en gevolg
Hoe zit het met de draagkracht van de sociale zekerheid? De werkgevers van het VBO hebben de regering gevraagd hun bijdrage in de sociale zekerheid drastisch te doen verminderen. Zij hebben gevraagd en gekregen. Het verslag van de Centrale Raad voor het Bedrijfsleven geeft ons een zicht op de kosten die we hierdoor missen als gemeenschap. Jaarlijks krijgen de werkgevers een lastenverlaging van 3,5 miljard. Daarbij komt nog eens ongeveer 3 miljard loonsubsidies vanuit de fiscaliteit. Dit allemaal zonder enige voorwaarde om (kwalitatief) werk te creëren. Diezelfde werkgevers komen vandaag met een verhaal dat de sociale zekerheid onder druk staat. De financiering van de sociale zekerheid hebben zij zelf ondergraven en niet de wildgroei van allerlei eindeloopbaanstelsels zoals ze stellen. Het is een kwestie van oorzaak en gevolg. Wij kunnen dat onverantwoordelijk noemen wanneer we door de vergrijzing voor een (tijdelijke) periode van grotere uitgaven in de pensioenen staan.
De werkgevers van het VBO hebben de regering gevraagd hun bijdrage in de sociale zekerheid drastisch te doen verminderen. Zij hebben gevraagd en gekregen.
De intergenerationele solidariteit waar de VBO jongeren voor staan komt bijgevolg neer op een solidariteit van werknemers ten opzichte van werkgevers. Voor ons mag die logica omgedraaid worden. De Belgische economie doet het goed. Wij vragen de werkgevers geen verstoppertje te spelen, maar hun verantwoordelijkheid op te nemen. De financiering van de sociale zekerheid is een kwestie van het maken van de juiste sociale politieke keuzes.
Kwalitatieve banen voor jongeren
De jonge afgevaardigden van de vakbonden zien de effecten van een beleid dat asociaal en niet houdbaar is. De jongeren die deelnemen aan de acties van de vakbond staan in de realiteit op de werkvloer. Jongeren zitten stilaan vast in een vicieuze cirkel. Jongeren krijgen steeds moeilijker een vast contract. Vaak moeten ze ook nog eens werken in stelsels die geen inkomsten genereren voor de sociale zekerheid. In korte of deeltijdse contracten, is het inkomen van vele jongeren vaak erg laag. De armoede en precair werk bij jongeren stijgt. Wij willen kwaliteitsvol werk een hele loopbaan lang. Met als kers op de taart een volwaardig pensioen. Deze twee aspecten gaan hand in hand. Er moet gepraat worden over de kwaliteit van arbeid, maar niet door toegevingen te doen op de pensioenen.
Wij willen kwaliteitsvol werk een hele loopbaan lang. Met als kers op de taart een volwaardig pensioen.
Wij werken voor onze pensioenen een heel leven lang. Hopelijk werken de werkgevers ook voor de subsidies die ze zomaar krijgen zonder voorwaarden. De bezorgdheid voor kwaliteitsvol werk, een wendbare loopbaan en een sterk pensioen is een bezorgdheid die de generaties overschrijdt. Of je vandaag jong of oud bent. Iedereen heeft recht op een goede baan en een leefbaar pensioen.
Nicky Boon, Tijs Hostyn, Nouchka Roelants en Michael Vandenbroucke