Femma voert vanaf januari 2019 de 30 uren werkweek in. De vrouwenbeweging verlegt een jaar lang de norm van het voltijds werken en bekrachtigt dit met een cao. Deze is maandag ondertekend en ik mocht dat meemaken. Iedereen die erbij was, kan ervan meespreken: de zaal was vervuld van hoop, nieuwsgierigheid en een speciale opwinding – het soort opwinding over sociale vooruitgang dat in onze samenleving nog maar zelden te voelen is.
Hiermee komt in ons land een doorbraak over arbeidsduurvermindering en mag de socio-culturele organisatie het pionierswerk onder haar naam schrijven.
Sociaal laboratorium
Ilse De Vooght, syndicaliste en grote bezieler van het experiment, spreekt over een “sociaal laboratorium” dat wordt opgezet. De mensen van Femma doen het niet voor zichzelf, maar vooral omdat ze geloven dat we anders kunnen leven. Ze gaan op zoek naar bewijzen hiervoor.
De mensen van Femma doen het niet voor zichzelf, maar vooral omdat ze geloven dat we anders kunnen leven.
Waarom wil Femma dit gedurfd avontuur aangaan? Overstappen naar een nieuwe norm voor voltijds werk met behoud van loon is een hele opgave. Die kost veel tijd en geld. Er zijn maar weinig voorbeelden om op te steunen. En het huidige politieke klimaat is het project niet goed gezind. Waarom wil Femma tegen de stroom oproeien? En waarom is het zo belangrijk om het project te realiseren via een cao?
Gericht op evenwicht
De organisatie streeft hoofdzakelijk naar gendergelijkheid. Wie ‘gelijkheid’ zegt, spreekt over evenwicht. Dat evenwicht vormt de sokkel van het experiment.
Iedereen van de organisatie wil onderzoeken of de 30 urenweek de sleutel kan zijn tot een leven en een maatschappij met meer evenwicht tussen werk en privé, tussen mannen en vrouwen, tussen wat moet en wat niet moet.
Een cao, een collectieve arbeidsovereenkomst bezegelt de collectiviteit van het onderzoekproject en de gedeelde verantwoordelijkheid.
Qui n’avance pas, recule
Bij Femma zijn de geesten al langer gerijpt. Werken aan de welvaart van een samenleving is geen individuele keuze. Iedereen zal zich hiervoor moeten inzetten: werkgevers, werknemers, politici, jongeren, het middenveld, noem ze maar op.
Mensen die zich klemrijden in technische kanttekeningen en bedenkingen zullen geen sociale vooruitgang boeken.
Wat mij als vakbondsvrouw ook boeit, is de vooruitgangsidee van het hele onderzoek. “Qui n’avance pas, recule”, zijn wijze woorden die ik met de paplepel ingegoten kreeg. Mensen die zich klemrijden in technische kanttekeningen en bedenkingen zullen geen sociale vooruitgang boeken. Femma daarentegen, neemt een hoge vlucht vooruit.
Heb je interesse om dit onderzoeksproject te steunen? Meer informatie vind je op www.gerichtopevenwicht.be